LENDA DOS CHURRUCHAOS

Moi preto de Santiago, no que hoxe é o barrio de Conxo, vivían no Castelo da Rocha Forte uns bandoleiros, chamados Os Churruchaos , estes eran protexidos do arcebispo da ciudade. Nese tempo vivía en Santiago un capitán que tiña unha filla moi fermosa e desexada por moitos homes. O capitán tivo que partir a guerrear a África, ocasión que aproveita o arcebispo compostelán para raptala, encerrándoa no Castelo da Rocha Forte.
Tras ter coñecemento de todo isto, o capitán regresa a Santiago o día da festa do Corpus Christi, durante a celebración da tradicional procesión pola cidade; ao chegar á Rúa de la Balconada o capitán no seu cabalo, e coa armadura posta, arremete contra o arcebispo coa súa espada dándolle morte alí mesmo, feitos que recolle unha copla popular:
"Preto dá rúa do Villar,
na rúa dá Balconada, mataron o arcebispo
por celos dunha dama". A tradición di que, tras o crime, a rúa foi purificada con sal e pechada para sempre. A continuación dirixiuse cara o Castelo da Rocha, cercouno e derrotouno, deixando nel a todos os churruchaos mortos entre as ruínas do castelo.
Complemento desta lenda é o dito de que neste lugar se ve, ás veces, unha galiña con poliños de ouro, chamada galiña dos churruchaos e que só se deixa ver por un momento e nunca se lle volve aparecer á mesma persona".

A VIERIA NOS TRAXES DOS PEREGRINOS

Vou tratar con vós unha lenda que paréceme moi interesante, é pouco coñecida fóra de Santiago e perdura na miña familia.

Todos vimos algunha vez un peregrino chegando a Compostela cunha cuncha de vieira. ¿por que a levan?. Conta a lenda que cando os discípulos do Apostol Santiago trasladaban o seu corpo nunha barca de pedra. Preto das costas de Vigo, nunha aldea chamada Bouzas, estábase a celebrar unha boda. Naqueles tempos, era costume facer xogos durante a celebración, un xogo moi popular era "aborfada" ,que consistía en lanzar unha bofarda ( unha especie de lanza ) polo aire e os homes a cabalo tiñan que recollela. O noivo cando tivo que facelo, lanzouna moi lonxe e él e o seu cabalo adentraronse ao mar e non podían saír, nese intre pasaba a barca que levaba os restos do Apostol e produciuse o milagre , e o home co seu cabalo apaeceron vivos e cobertos de cunchas de vierias. Os tripulantes da nave, na que viaxaban os restos do Apóstolo Santiago, levantando a mirada ao ceo, exclamaron: "Verdadeiramente quere Xesucristo manifestar ante ti o seu poder para ben e honra do vasalo que levamos nesta nave a dar cristián enterramento. Quen a Santiago desexe servir deberá visitalo alá onde fose enterrado levando cunchas como esas das que ti estás cuberto". 

 

Historias do Pico Sacro.

 

Cerca de Vedra se atopa O Pico Sacro dominando  o Val do Ulla. Moita xente de alí pensa que é un monte máxico. Eu non sei si é certo ou non, pero o  que si sei é que  O Pico ten uns  buratos xigantes nas rochas, e a xente local pensaba que os mouros vivian alí . Eles eran  seres imaxinarios que tiñan poderes malignos sobre as persoas, por exemplo din os vellos que  cando non había luz,  a xente tiña que levantar os pés do chan, xa que os mouros podían arrastralo a súas covas.

Tamén contan que as ovellas cando iban pastar ao monte os pastores tiñan que ter coidado porque si caían nos buratos, os mouros as comían e só deixaban o esqueleto.

 A Raíña Lupa é unha personaxe que aparece no Códice, sitúan o seu pazo no cume do Pico Sacro e as súas terras nos arredores. A lenda conta como os portadores do corpo do Apóstolo pediron á Raíña Lupa un lugar para poder enterrar o corpo e esta os enviou ao Promontorium Nerium,( cabo fisterra )*, lugar do Ara Solis. O sacerdote deste templo apresou os discípulos pero grazas a un milagre puideron escapar polo ponte do Tambre destruíndose ao seu paso, deixando libres de novo os portadores do corpo.
   A raíña Lupa ofreceu a estes de novo un lugar onde pacían "bois mansos" que poderían trasladar o corpo que milagrosamente fora recuberto cun sepulcro de pedra. Non obstante neste lugar non había animais mansos, senón bois salvaxes e un fero dragón que atacou os discípulos. Estes co "Sinal da Cruz" fixeron que as feras se amansasen e lles axudasen no porte do Apóstolo. A Raíña Lupa, sorprendida, convertiuse ao cristianismo e ofreceu un lugar para o enterro de Santiago. Este non era máis que un mausoléo romano construído para a sepultura dunha sobriña da raíña e para ela mesma e que nun futuro daría paso ao Campus Stellae, lugar de aparición da tumba do Apóstolo.

¿HALLOWEN O SAMAIN?

Samaín e unha festa tipicamente celta, unha festa donde da comenzo oficial o inverno, donde comenza a época da matanza, das castañas e onde se da unha conmemoración aos mortos.

Neste país onde falamos de "footing" e "jeans" agora metemos o HALLOWEN, e queremos vela como unha celebración americana, que foi introducida pola televisión e polas películas. Cando en realidade a festa proven dos emigrantes irlandeses, coas suas costumes celtas, e o arraigo da misma e do noso pobo.

Os nenos van polas casas e piden agasallos coa frase de "truco ou trato" , esta festa caeu no olvido durante os anos do franquismo, xa que os disfraces estaban prohibidos, comenzando de novo fai uns trinta anos, cando comenzou mesturo use co Hallowen. Na Coruña os rapaces escondíanse polos camiños coas cabazas baleiras para asustar a xente que pasaba polas corredoiras, as rapazas levaban colares feitos con castañas para alexar os malos espíritos.

Gústame que se recupere o Samaín pero coas súas raíces, e no seu orixen, somos un país onde a morte esta presente, onde aos mortos se lles respeta e onde a xente cree nos espíritus, polo que ten sentido que un día ao ano fagamos a festa dos mortos.