AS ARTES NA COMARCA DE FERROLTERRA

A nosa comarca deu a Galicia e ao resto do Estado español unha gran
cantidade de artistas ao longo dos séculos,en todos os xéneros:
teatro, música, pintura e danza...Pero , hoxe vámonos a centrar na
nosa comarca. No terreo do teatro temos unha escola que se encontra
financiada polo Concello de Narón e destaca o director José Prieto , que foi galardoado con Premio Maria Casares, dicha Escola de
teatro, leva anos integrada no Padroado da Cultura de Narón e ten a
longo do ano representacions a fin de levar o noso teatro ao pobo.

En canto a música temos que destacar as famosas rondallas que as súas cancións son valses, danzas e habaneiras. Música lixeira que, xunto ao afán por gozar do ambiente na rúa, foron tendencias que calaron en Ferrol pola chegada de persoal andaluz e valenciano aos estaleiros e ao Arsenal Militar, pero que tamén se xustifican pola elevada inmigración a Cuba. Polo que dita música non é en galego.Pero non podemos esquencer a cantantes que puxeron o galego no mundo como Andrés Dobarro,con cancions como " O tren"

Pero en canto a pintura e a danza, os ferroláns dimos á historia de
Galicia e tamén de España, autores de renome como Quesada, Villamil
ou Bello Piñeiro, cada un de eles co seu estilo propio, marcaron
tendencias no arte español.Por outra banda na danza clásica,
bailarinas como Paula de Castro, que foi primeira bailarina de
diversos ballets internacionais , asi como Jesús Quiroga que
ademais de dedicar a súa vida ao baile tamén é coreografo. Non
podemos deixar de falar da importancia do baile galego e do estudio
tan amplio e profundo que se fai na comarca, xa que diversas
asociacións promoven e facilitan o seu desenvolvemento, asi como as
mostras populares en diversos concellos da comarca.

En canto á arquitectura non podemos esquecer a Ucha, arquitecto
modernista, que gracias a él pódense admirar en Ferrol edificios
fermosos é cheos de vida con ventás inscritas en formas circulares,
uso do ferro como elemento ornamental e construtivo e, sobre todo, o
gran sentido decorativo que impoñía a fachada. Destacan a casa
Pereira realizada entre 1912 e 1913, cun deseño da fachada moi
elaborado. Tanto na anterior coma na Casa Munduate (1910-1911) ou a
Casa Romeiro (1910) destacan o valor decorativo das súas galerías.
A Fonda Suíza (1916), por outro lado, é unha mostra de como a
linguaxe modernista pode integrarse no gusto pola arquitectura
neobarroca que se impoñía na maioría das grandes cidades europeas.

Tendo en conta todo o dito, e un orgullo vivir nunha comarca onde o arte esta na rúa, en cada recuncho, onde percibese. Pero poderemos
mantelo? As Institucions non teñen cartos e por moito interés que
teñan en promocionar as nosas artes non sempre poden fomentalas e
expandilas polo mundo. Neste momento ademáis do Padroado da Casa da
Cultura de Narón, todas as manifestacións artísticas son froito de
asociacións e de grupos que intentan loitar para non perder as
referencias folclóricas da nosa terra.

Cousa diferente ocorre coa pintura, xa que os estudiosos de esos autores que antes mencionei encargáronse de facelos internacionais polos estudos das súas obras. Dende a nosa comarca debemos promover as artes xa que o noso futuro é o noso pasado, e si intentamos
eliminalo estamos degradando as nosas raíces.